ที่สุดแห่งทุกข์
นิสฺสิตสฺส จลิตํ
ความหวั่นไหวย่อมมี
แก่บุคคลผู้อันตัณหาและทิฏฐิอาศัยแล้วอนิสฺสิตสฺส จลิตํ นตฺถิ
ความหวั่นไหวย่อมไม่มี
แก่บุคคลผู้อันตัณหาและทิฏฐิไม่อาศัยแล้วจลิเต อสติ ปสฺสทฺธิ
เมื่อความหวั่นไหวไม่มี
ปัสสัทธิย่อมมีปสฺสทฺธิยา สติ นติ น โหติ
เมื่อปัสสัทธิมี
ความน้อมไปย่อมไม่มีนติยา อสติ อาคติคติ น โหติ
เมื่อความน้อมไปไม่มี
การไปและการมาย่อมไม่มีอาคติคติยา อสติ จุตูปปาโต น โหติ
เมื่อการไปการมาไม่มี
การเคลื่อนและการบังเกิดย่อมไม่มีจุตูปปาเต อสติ เนวิธ น หุรํ น อุภยมนฺตเร
เมื่อการเคลื่อนและการบังเกิดไม่มี
อะไร ๆ ก็ไม่มีในโลกนี้ ไม่มีในโลกอื่น
ไม่มีในระหว่างแห่งโลกทั้งสองเอเสวนฺโต ทุกฺขสฺส
นั่นแหละ คือ ที่สุดแห่งทุกข์
( บาลี – ขุ.-ธ.-อุ.-อิติวุ.-สุตฺต. ขุ. ๒๕/๒๐๘/๑๖๑ )
เทียบเคียงพระไตรปิฎกบาลีสยามรัฐ กดที่นี้