สติและสัมปชัญญะ
ภิกษุทั้งหลาย !
ภิกษุพึงเป็นผู้มีสติ อยู่อย่างมีสัมปชัญญะ
นี้เป็นอนุสาสนีของเราแก่พวกเธอทั้งหลายภิกษุทั้งหลาย !
ภิกษุเป็นผู้มีสติ เป็นอย่างไรเล่า ?ภิกษุทั้งหลาย !
ภิกษุในกรณีนี้ เป็นผู้เห็นกายในกาย
อยู่เป็นประจำมีความเพียรเผากิเลส มีสัมปชัญญะ มีสติ
กำจัดอภิชฌาและโทมนัสในโลกออกเสียได้…
เป็นผู้เห็นเวทนาในเวทนาทั้งหลาย
อยู่เป็นประจำมีความเพียรเผากิเลส มีสัมปชัญญะ มีสติ
กำจัดอภิชฌาและโทมนัสในโลกออกเสียได้…
เป็นผู้เห็นจิตในจิต
อยู่เป็นประจำมีความเพียรเผากิเลส มีสัมปชัญญะ มีสติ
กำจัดอภิชฌาและโทมนัสในโลก ออกเสียได้…
เป็นผู้เห็นธรรมในธรรมทั้งหลาย
อยู่เป็นประจำมีความเพียรเผากิเลส มีสัมปชัญญะ มีสติ
กำจัดอภิชฌาและโทมนัสในโลกออกเสียได้ภิกษุทั้งหลาย !
อย่างนี้แลเรียกว่า ภิกษุเป็นผู้มีสติ
ภิกษุทั้งหลาย !
ภิกษุเป็นผู้มีสัมปชัญญะ เป็นอย่างไรเล่า ?ภิกษุทั้งหลาย !
ภิกษุในกรณี นี้เป็นผู้รู้ตัวรอบคอบในการก้าวไปข้างหน้า การถอยกลับไปข้างหลัง
การแลดู การเหลียวดู การคู้ การเหยียดการทรงสังฆาฏิบาตรจีวร
การฉัน การดื่ม การเคี้ยว การลิ้ม
การถ่ายอุจจาระ ปัสสาวะการไป การหยุด การนั่ง การนอน
การหลับ การตื่น การพูด การนิ่งภิกษุทั้งหลาย !
อย่างนี้แลเรียกว่า ภิกษุเป็นผู้มีสัมปชัญญะ…
ภิกษุทั้งหลาย !
ภิกษุพึงเป็นผู้มีสติ อยู่อย่างมีสัมปชัญญะ
นี้เป็นอนุสาสนีของเราแก่พวกเธอทั้งหลาย
( บาลี – มหา. ที. ๑๐/๑๑๒-๑๑๓/๙๐ )
เทียบเคียงพระไตรปิฎกบาลีสยามรัฐ กดที่นี้