ภิกษุทั้งหลาย !
ก็ ชรามรณะ เป็นอย่างไรเล่า ?


ความแก่ ความคร่ำคร่า ความมีฟันหลุด
ความมีผมหงอก ความมีหนังเหี่ยว

ความสิ้นไปแห่งอายุ

ความแก่รอบแห่งอินทรีย์ทั้งหลาย
ในสัตวนิกายนั้น ๆ
ของสัตว์ทั้งหลายเหล่านั้น ๆ


ภิกษุทั้งหลาย !
นี้เรียกว่า ชรา

---

การจุติ ความเคลื่อน การแตกสลาย
การหายไป การวายชีพ การตาย
การทำกาละ การแตกแห่งขันธ์ทั้งหลาย

การทอดทิ้งร่าง

การขาดแห่งอินทรีย์ คือชีวิต
จากสัตวนิกายนั้น ๆ
ของสัตว์ทั้งหลายเหล่านั้น ๆ


ภิกษุทั้งหลาย !
นี้เรียกว่า มรณะ

…

ภิกษุทั้งหลาย !
นี้เรียกว่า ชรามรณะ

---

ความก่อขึ้นพร้อมแห่งชรามรณะ ย่อมมี
เพราะความก่อขึ้นพร้อมแห่งชาติ


ความดับไม่เหลือแห่งชรามรณะ ย่อมมี
เพราะความดับไม่เหลือแห่งชาติ


มรรคอันประกอบด้วย
องค์แปดอันประเสริฐนั่นเอง

เป็นปฏิปทาให้ถึงซึ่ง
ความดับไม่เหลือแห่งชรามรณะ


ได้แก่สิ่งเหล่านี้ คือ

( สัมมาทิฏฐิ )
ความเห็นชอบ

( สัมมาสังกัปปะ )
ความดำริชอบ

( สัมมาวาจา )
วาจาชอบ

( สัมมากัมมันตะ )
การงานชอบ

( สัมมาอาชีวะ )
อาชีวะชอบ

( สัมมาวายามะ )
ความเพียรชอบ

( สัมมาสติ )
ความระลึกชอบ

( สัมมาสมาธิ )
ความตั้งใจมั่นชอบ

---

( บาลี – นิทาน. สํ. ๑๖/๕๐-๕๑/๘๙ )
เทียบเคียงพระไตรปิฎกบาลีสยามรัฐ กดที่นี้