ทรงสอนเฉพาะเรื่องทุกข์
และความดับสนิทของทุกข์
ภิกษุทั้งหลาย !
ทั้งที่เรามีถ้อยคำอย่างนี้ มีการกล่าวอย่างนี้
สมณะและพราหมณ์บางพวก ยังกล่าวตู่เรา
ด้วยคำเท็จเปล่า ๆ ปลี้ ๆ ไม่มีจริงให้เป็นจริงว่าพระสมณโคดม
เป็นคนจูงคนให้เดินผิดทาง ไปสู่ความฉิบหายย่อมบัญญัติลัทธิความสูญเปล่า
ความวินาศ ความไม่มีของสัตว์
คน ตัวตน เรา เขา ขึ้นสั่งสอน ดังนี้ภิกษุทั้งหลาย !
สมณะและพราหมณ์บางพวกเหล่านั้น
กล่าวตู่เราด้วยคำเท็จเปล่า ๆ ปลี้ ๆ
ไม่มีจริงให้เป็นจริง โดยประการที่เราไม่ได้กล่าว
หรือจะกล่าวอย่างนั้น ก็หามิได้ภิกษุทั้งหลาย !
ในกาลก่อนก็ตาม ในกาลบัดนี้ก็ตามเราบัญญัติสอนแต่เรื่องความทุกข์
และความดับสนิทไม่มีเหลือของความทุกข์เท่านั้น
ภิกษุทั้งหลาย !
ในการกล่าวแต่เรื่องความทุกข์
และความดับสนิทไม่มีเหลือของความทุกข์ เช่นนี้แม้จะมีใครมาด่าว่า ถากถาง
กระทบกระเทียบ เสียดสีตถาคตก็ไม่มีความขุ่นแค้น โกรธเคือง
เดือดร้อนใจ เพราะเหตุนั้นแต่ประการใดภิกษุทั้งหลาย !
ในเรื่องเดียวกันนั้นเองแม้จะมีใครมาสักการะ
เคารพ สรรเสริญ บูชาตถาคตก็ไม่มีความรู้สึกเพลิดเพลิน
ชื่นชมหรือเคลิ้มใจไปตามถ้ามีใครมาสักการะ เคารพ สรรเสริญ บูชา
ตถาคตย่อมมีความคิดอย่างนี้ว่าก่อนหน้านี้ เรามีความรู้สึกตัวทั่วถึงอย่างไร
บัดนี้เราก็ต้องทำความรู้สึกตัวทั่วถึงอย่างนั้น ดังนี้
( บาลี – มู. ม. ๑๒/๒๗๘/๒๘๖ )
เทียบเคียงพระไตรปิฎกบาลีสยามรัฐ กดที่นี้