ธรรมที่ควรกำหนดรู้ ควรละ
ควรทำให้เจริญ ควรทำให้แจ้ง
( นัยที่ ๑ )



ภิกษุทั้งหลาย !
ธรรมสี่ประการเหล่านี้
สี่ประการเป็นอย่างไร ?

คือ

ธรรมที่รู้ยิ่งด้วยปัญญา
แล้วพึงกำหนดรู้ ก็มี

ธรรมที่รู้ยิ่งด้วยปัญญา
แล้วพึงละเสีย ก็มี

ธรรมที่รู้ยิ่งด้วยปัญญา
แล้วพึงทำให้เจริญ ก็มี

ธรรมที่รู้ยิ่งด้วยปัญญา
แล้วพึงทำให้แจ้ง ก็มี



ภิกษุทั้งหลาย !
ก็ธรรมที่รู้ยิ่งด้วยปัญญา
แล้วพึงกำหนดรู้เป็นอย่างไร ?

คือ
อุปาทานขันธ์ห้า

ภิกษุทั้งหลาย !
นี้เราเรียกว่า
ธรรมที่รู้ยิ่งด้วยปัญญา แล้วพึงกำหนดรู้



ภิกษุทั้งหลาย !
ก็ธรรมที่รู้ยิ่งด้วยปัญญา
แล้วพึงละเสียเป็นอย่างไร ?

คือ
อวิชชาและภวตัณหา

ภิกษุทั้งหลาย !
นี้เราเรียกว่า
ธรรมที่รู้ยิ่งด้วยปัญญา แล้วพึงละเสีย



ภิกษุทั้งหลาย !
ก็ธรรมที่รู้ยิ่งด้วยปัญญา
แล้วพึงทำให้เจริญเป็นอย่างไร ?

คือ
สมถะและวิปัสสนา

ภิกษุทั้งหลาย !
นี้เราเรียกว่า
ธรรมที่รู้ยิ่งด้วยปัญญา แล้วพึงทำให้เจริญ



ภิกษุทั้งหลาย !
ก็ธรรมที่รู้ยิ่งด้วยปัญญา
แล้วพึงทำให้แจ้งเป็นอย่างไร ?

คือ
วิชชาและวิมุตติ

ภิกษุทั้งหลาย !
นี้เราเรียกว่า
ธรรมที่รู้ยิ่งด้วยปัญญา แล้วพึงทำให้แจ้ง

ภิกษุทั้งหลาย !
เหล่านี้แลธรรมสี่ประการ


( บาลี – จตุกฺก. อํ. ๒๑/๓๓๓-๓๓๔/๒๕๔ )
เทียบเคียงพระไตรปิฎกบาลีสยามรัฐ กดที่นี้


Create by buddha-quote.com