ธรรมที่ควรกำหนดรู้ ควรละ
ควรทำให้เจริญ ควรทำให้แจ้ง
( นัยที่ ๑ )
ภิกษุทั้งหลาย !
ธรรมสี่ประการเหล่านี้
สี่ประการเป็นอย่างไร ?คือ
ธรรมที่รู้ยิ่งด้วยปัญญา
แล้วพึงกำหนดรู้ ก็มีธรรมที่รู้ยิ่งด้วยปัญญา
แล้วพึงละเสีย ก็มีธรรมที่รู้ยิ่งด้วยปัญญา
แล้วพึงทำให้เจริญ ก็มีธรรมที่รู้ยิ่งด้วยปัญญา
แล้วพึงทำให้แจ้ง ก็มี
ภิกษุทั้งหลาย !
ก็ธรรมที่รู้ยิ่งด้วยปัญญา
แล้วพึงกำหนดรู้เป็นอย่างไร ?คือ
อุปาทานขันธ์ห้าภิกษุทั้งหลาย !
นี้เราเรียกว่า
ธรรมที่รู้ยิ่งด้วยปัญญา แล้วพึงกำหนดรู้
ภิกษุทั้งหลาย !
ก็ธรรมที่รู้ยิ่งด้วยปัญญา
แล้วพึงละเสียเป็นอย่างไร ?คือ
อวิชชาและภวตัณหาภิกษุทั้งหลาย !
นี้เราเรียกว่า
ธรรมที่รู้ยิ่งด้วยปัญญา แล้วพึงละเสีย
ภิกษุทั้งหลาย !
ก็ธรรมที่รู้ยิ่งด้วยปัญญา
แล้วพึงทำให้เจริญเป็นอย่างไร ?คือ
สมถะและวิปัสสนาภิกษุทั้งหลาย !
นี้เราเรียกว่า
ธรรมที่รู้ยิ่งด้วยปัญญา แล้วพึงทำให้เจริญ
ภิกษุทั้งหลาย !
ก็ธรรมที่รู้ยิ่งด้วยปัญญา
แล้วพึงทำให้แจ้งเป็นอย่างไร ?คือ
วิชชาและวิมุตติภิกษุทั้งหลาย !
นี้เราเรียกว่า
ธรรมที่รู้ยิ่งด้วยปัญญา แล้วพึงทำให้แจ้ง…
ภิกษุทั้งหลาย !
เหล่านี้แลธรรมสี่ประการ
( บาลี – จตุกฺก. อํ. ๒๑/๓๓๓-๓๓๔/๒๕๔ )
เทียบเคียงพระไตรปิฎกบาลีสยามรัฐ กดที่นี้