เห็นซึ่งกรรมนั้นตามที่เป็นจริง
บุคคลเป็นพราหมณ์
เพราะชาติ ก็หามิได้จะมิใช่พราหมณ์
เพราะชาติ ก็หามิได้บุคคลเป็นพราหมณ์ เพราะกรรม
ไม่เป็นพราหมณ์ ก็เพราะกรรม
บุคคลเป็นชาวนา ก็เพราะกรรม
เป็นศิลปิน ก็เพราะกรรม
บุคคลเป็นพ่อค้า ก็เพราะกรรม
เป็นคนรับใช้ ก็เพราะกรรม
บุคคลแม้เป็นโจร ก็เพราะกรรม
เป็นนักรบ ก็เพราะกรรม
บุคคลเป็นปุโรหิต ก็เพราะกรรม
แม้เป็นพระราชา ก็เพราะกรรมบัณฑิตทั้งหลาย
ย่อมเห็นซึ่งกรรมนั้น ตามที่เป็นจริงอย่างนี้ชื่อว่าเป็นผู้เห็นซึ่งปฏิจจสมุปบาท
เป็นผู้ฉลาดในเรื่องวิบากแห่งกรรมโลกย่อมเป็นไปตามกรรม
หมู่สัตว์ย่อมเป็นไปตามกรรม
สัตว์ทั้งหลาย
มีกรรมเป็นเครื่องรึงรัด
เหมือนลิ่มสลักขันยึดรถที่กำลังแล่นไปอยู่สัตว์ทั้งหลาย
เป็นผู้มีกรรมเป็นของตน เป็นทายาทแห่งกรรมมีกรรมเป็นกำเนิด
มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัยกระทำกรรมใดไว้
ดีก็ตาม ชั่วก็ตาม จักเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น
( บาลี – ขุ.-ธ.-อุ.-อิติวุ.-สุตฺต. ขุ. ๒๕/๔๕๑-๔๕๗/๓๘๒ )
เทียบเคียงพระไตรปิฎกบาลีสยามรัฐ กดที่นี้