การวางจิต
เมื่อถูกตำหนิ หรือถูกสรรเสริญ
ภิกษุทั้งหลาย
จะพึงมีฝ่ายตรงข้าม
ติเตียนเรา ติเตียนธรรม ติเตียนสงฆ์ในกรณีเช่นนี้
เธอทั้งหลายไม่พึงทำความอาฆาต
เกลียดชัง เจ็บใจ ในชนเหล่านั้น…
ภิกษุทั้งหลาย
จะพึงมีฝ่ายตรงข้ามกล่าว
ติเตียนเรา ติเตียนธรรม ติเตียนสงฆ์ในกรณีเช่นนั้น
ถ้าเธอทั้งหลายจักโกรธ
ไม่พอใจ ในชนเหล่านั้นแล้วไซร้
อันตรายจะมีแก่เธอเพราะเหตุนั้น…
ภิกษุทั้งหลาย
จะพึงมีฝ่ายตรงข้ามกล่าว
ติเตียนเรา ติเตียนธรรม ติเตียนสงฆ์ในกรณีเช่นนั้น
ถ้าเธอทั้งหลายจักโกรธ
ไม่พอใจ ในชนเหล่านั้นแล้วไซร้
เธอจะรู้ได้ไหมว่า คำกล่าวของเขานั้น
เป็นสุภาษิตหรือทุพภาษิตไม่มีทางที่จะรู้ได้เลย พระเจ้าข้า
…
ภิกษุทั้งหลาย
จะพึงมีฝ่ายตรงข้ามกล่าว
ติเตียนเรา ติเตียนธรรม ติเตียนสงฆ์ในกรณีเช่นนั้น
เธอพึงแถลงให้เห็นเรื่องไม่จริง
โดยความเป็นเรื่องไม่จริง ว่านี้ไม่จริงเพราะเหตุนี้ ๆ
นี่ไม่ใช่อย่างนั้นเพราะเหตุนี้ ๆ
สิ่งอย่างนี้ไม่มีในพวกเรา
สิ่งชนิดนั้นหาไม่ได้ในพวกเรา ดังนี้
ภิกษุทั้งหลาย
หรือว่าจะมีฝ่ายตรงข้ามกล่าว
สรรเสริญเรา สรรเสริญธรรม สรรเสริญสงฆ์ในกรณีเช่นนั้น
เธอทั้งหลาย
ไม่พึงกระทำความเพลิดเพลินยินดี
ไม่พึงกระทำความตื่นเต้นแห่งใจ
ในคำกล่าวสรรเสริญนั้น…
ภิกษุทั้งหลาย
จะมีฝ่ายตรงข้ามกล่าว
สรรเสริญเรา สรรเสริญธรรม สรรเสริญสงฆ์ในกรณีเช่นนั้น
ถ้าเธอทั้งหลาย
จักทำความเพลิดเพลินยินดี
มีความตื่นเต้นแห่งใจแล้ว อันตรายจะมีแก่เธอ…
เพราะเหตุนั้น
ภิกษุทั้งหลาย
จะมีฝ่ายตรงข้ามกล่าว
สรรเสริญเรา สรรเสริญธรรม สรรเสริญสงฆ์ในกรณีเช่นนั้น
เธอพึงกระทำให้เขาทราบเรื่องจริง
โดยความเป็นเรื่องจริง ว่านี่จริงเพราะเหตุนี้ ๆ
นี่เป็นอย่างนั้นเพราะเหตุนี้ ๆ
สิ่งอย่างนี้มีอยู่ในพวกเรา
สิ่งชนิดนั้นหาได้ในพวกเรา ดังนี้
( บาลี – สี. ที. ๙/๑-๔/๑ )
เทียบเคียงพระไตรปิฎกบาลีสยามรัฐ กดที่นี้