สงเคราะห์ผู้อื่นด้วยการให้รู้อริยสัจสี่
ภิกษุทั้งหลาย !
พวกเธอเอ็นดูใคร
และใครถือว่าเธอเป็นผู้ที่เขาควรเชื่อฟัง
เขาจะเป็นมิตรก็ตาม อำมาตย์ก็ตาม
ญาติหรือสายโลหิตก็ตามชนเหล่านั้นอันเธอพึงชักชวนให้เข้าไปตั้งมั่น
ในความจริงอันประเสริฐสี่ประการ
ด้วยปัญญาอันรู้เฉพาะตามที่เป็นจริงความจริงอันประเสริฐสี่ประการอะไรเล่า ?
สี่ประการ คือ
ความจริงอันประเสริฐ คือ ทุกข์ความจริงอันประเสริฐ
คือ เหตุให้เกิดแห่งทุกข์ความจริงอันประเสริฐ
คือ ความดับไม่เหลือแห่งทุกข์และความจริงอันประเสริฐ
คือ ทางดำเนินให้ถึงความดับไม่เหลือแห่งทุกข์
ภิกษุทั้งหลาย !
เพราะเหตุนั้นในเรื่องนี้เธอพึงประกอบโยคกรรม
อันเป็นเครื่องกระทำให้รู้ว่าทุกข์เป็นอย่างนี้
เหตุให้เกิดขึ้นแห่งทุกข์
เป็นอย่างนี้ความดับไม่เหลือแห่งทุกข์
เป็นอย่างนี้ทางดำเนินให้ถึงความดับไม่เหลือแห่งทุกข์
เป็นอย่างนี้ ดังนี้
( บาลี – มหาวาร. สํ. ๑๙/๕๔๔-๕๔๕/๑๗๐๖ )
เทียบเคียงพระไตรปิฎกบาลีสยามรัฐ กดที่นี้