อุปาทาน
ภิกษุทั้งหลาย !
ก็ อุปาทาน เป็นอย่างไรเล่า ?ภิกษุทั้งหลาย !
อุปาทานทั้งหลายสี่อย่างเหล่านี้ คือความยึดมั่นในกาม
ความยึดมั่นในความเห็น
ความยึดมั่นในข้อปฏิบัติทางกายและวาจา
และความยึดมั่นในความเป็นตัวตนภิกษุทั้งหลาย !
นี้เรียกว่า อุปาทาน
ความก่อขึ้นพร้อมแห่งอุปาทาน ย่อมมี
เพราะความก่อขึ้นพร้อมแห่งตัณหาความดับไม่เหลือแห่งอุปาทาน ย่อมมี
เพราะความดับไม่เหลือแห่งตัณหามรรคอันประกอบด้วย
องค์แปดอันประเสริฐนั่นเองเป็นปฏิปทาให้ถึงซึ่ง
ความดับไม่เหลือแห่งอุปาทานได้แก่สิ่งเหล่านี้ คือ
( สัมมาทิฏฐิ )
ความเห็นชอบ( สัมมาสังกัปปะ )
ความดำริชอบ( สัมมาวาจา )
วาจาชอบ( สัมมากัมมันตะ )
การงานชอบ( สัมมาอาชีวะ )
อาชีวะชอบ( สัมมาวายามะ )
ความเพียรชอบ( สัมมาสติ )
ความระลึกชอบ( สัมมาสมาธิ )
ความตั้งใจมั่นชอบ
( บาลี – นิทาน. สํ. ๑๖/๕๐-๕๑/๘๙ )
เทียบเคียงพระไตรปิฎกบาลีสยามรัฐ กดที่นี้