ตัณหา
ภิกษุทั้งหลาย !
ก็ ตัณหา เป็นอย่างไรเล่า ?ภิกษุทั้งหลาย !
หมู่แห่งตัณหาทั้งหลายหกหมู่เหล่านี้ คือความอยากในรูป
ความอยากในเสียง
ความอยากในกลิ่น
ความอยากในรส
ความอยากในสัมผัสทางกาย
และความอยากในธรรมารมณ์ภิกษุทั้งหลาย !
นี้เรียกว่า ตัณหา
ความก่อขึ้นพร้อมแห่งตัณหา ย่อมมี
เพราะความก่อขึ้นพร้อมแห่งเวทนาความดับไม่เหลือแห่งตัณหา ย่อมมี
เพราะความดับไม่เหลือแห่งเวทนามรรคอันประกอบด้วย
องค์แปดอันประเสริฐนั่นเองเป็นปฏิปทาให้ถึงซึ่ง
ความดับไม่เหลือแห่งตัณหาได้แก่สิ่งเหล่านี้ คือ
( สัมมาทิฏฐิ )
ความเห็นชอบ( สัมมาสังกัปปะ )
ความดำริชอบ( สัมมาวาจา )
วาจาชอบ( สัมมากัมมันตะ )
การงานชอบ( สัมมาอาชีวะ )
อาชีวะชอบ( สัมมาวายามะ )
ความเพียรชอบ( สัมมาสติ )
ความระลึกชอบ( สัมมาสมาธิ )
ความตั้งใจมั่นชอบ
( บาลี – นิทาน. สํ. ๑๖/๕๐-๕๑/๘๙ )
เทียบเคียงพระไตรปิฎกบาลีสยามรัฐ กดที่นี้