จงตั้งความเพียรแต่พอดี



ดูกรโสณะ !
เธอจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน

เธอเมื่อก่อนยังอยู่ครองเรือน
เป็นผู้ฉลาดในการดีดพิณมิใช่หรือ ?

อย่างนั้น พระเจ้าข้า !

ดูกรโสณะ !
เธอจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน

ก็สมัยใดสายพิณของเธอตึงเกินไป
สมัยนั้นพิณของเธอย่อมมีเสียงไพเราะ
หรือย่อมควรแก่การใช้หรือไม่ ?

ไม่เป็นเช่นนั้น พระเจ้าข้า !

ดูกรโสณะ !
เธอจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน

สมัยใดสายพิณของเธอหย่อนเกินไป
สมัยนั้นพิณของเธอย่อมมีเสียงไพเราะ
หรือย่อมควรแก่การใช้หรือไม่ ?

ไม่เป็นเช่นนั้น พระเจ้าข้า !

ดูกรโสณะ !
ก็สมัยใดสายพิณของเธอไม่ตึงเกินไป
ไม่หย่อนเกินไป ตั้งอยู่ในขนาดกลาง
สมัยนั้นพิณของเธอย่อมมีเสียงไพเราะ
หรือย่อมควรแก่การใช้หรือไม่ ?

อย่างนั้น พระเจ้าข้า !



ดูกรโสณะ !
ฉันนั้นเหมือนกันแล

ความเพียรที่ปรารภมากเกินไป
ย่อมเป็นไปเพื่อความฟุ้งซ่าน

ความเพียรที่หย่อนเกินไป
ย่อมเป็นไปเพื่อความเกียจคร้าน

ดูกรโสณะ !
เพราะเหตุนั้นแหละ

เธอจงตั้งความเพียรให้สม่ำเสมอ
จงตั้งอินทรีย์ให้สม่ำเสมอ
และจงถือนิมิตในความสม่ำเสมอนั้น


( บาลี – ปญฺจก.-ฉกฺก. อํ. ๒๒/๔๑๙-๔๒๔/๓๒๖ )
เทียบเคียงพระไตรปิฎกบาลีสยามรัฐ กดที่นี้


Create by buddha-quote.com