พึงตั้งธรรมห้าประการ
ก่อนแสดงธรรมแก่ผู้อื่น
สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาค
ประทับอยู่ ณ โฆสิตาราม ใกล้เมืองโกสัมพีสมัยนั้น ท่านพระอุทายี
ผู้อันคฤหัสถ์บริษัทหมู่ใหญ่แวดล้อมแล้ว
นั่งแสดงธรรมอยู่ท่านพระอานนท์ได้เห็นท่านพระอุทายี
ผู้อันคฤหัสถ์บริษัทหมู่ใหญ่แวดล้อมแล้ว
นั่งแสดงธรรมอยู่จึงได้เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ
ถวายบังคม แล้วนั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งครั้นแล้วได้
กราบทูลว่า…
ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ !
ท่านพระอุทายี
ผู้อันคฤหัสถ์บริษัทหมู่ใหญ่แวดล้อมแล้ว
นั่งแสดงธรรมอยู่พระผู้มีพระภาคตรัสว่า
ดูกรอานนท์ !
การแสดงธรรมแก่ผู้อื่นไม่ใช่ทำได้ง่าย
ภิกษุเมื่อจะแสดงธรรมแก่ผู้อื่น
พึงตั้งธรรมห้าประการไว้ภายใน
แล้วจึงแสดงธรรมแก่ผู้อื่นห้าประการเป็นไฉน ?
…
คือ ภิกษุพึงตั้งใจว่า
เราจักแสดงธรรมไปโดยลำดับ ๑
เราจักแสดงอ้างเหตุผล ๑
เราจักแสดงธรรมอาศัยความเอ็นดู ๑
เราจักเป็นผู้ไม่เพ่งอามิสแสดงธรรม ๑
เราจักไม่แสดงให้กระทบตนและผู้อื่น ๑แล้วจึงแสดงธรรมแก่ผู้อื่น
…
ดูกรอานนท์ !
การแสดงธรรมแก่ผู้อื่นไม่ใช่ทำได้ง่าย
ภิกษุเมื่อจะแสดงธรรมแก่ผู้อื่น
พึงตั้งธรรมห้าประการนี้ไว้ในภายใน
แล้วจึงแสดงธรรมแก่ผู้อื่น
( บาลี – ปญฺจก.-ฉกฺก. อํ. ๒๒/๒๐๕-๒๐๖/๑๕๙ )
เทียบเคียงพระไตรปิฎกบาลีสยามรัฐ กดที่นี้