ผู้รักตัวเอง
ไม่ควรเบียดเบียนผู้อื่น
พระเจ้าปเสนทิโกศลได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคว่า…
ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ
วันนี้ข้าพระองค์ อยู่ที่ปราสาทอันประเสริฐชั้นบน
กับพระนางมัลลิกาเทวี
ได้พูดกับพระนางมัลลิกาเทวี ดังนี้ว่ามัลลิกา
ใครอื่นซึ่งเป็นที่รักยิ่งกว่าตนของเธอมีบ้างไหมเมื่อข้าพระองค์ถามแล้วอย่างนี้
พระนางมัลลิกาเทวีได้ตอบข้าพระองค์ ดังนี้ว่าข้าแต่มหาราช
ใครอื่นซึ่งเป็นที่รักยิ่งกว่าตนของหม่อมฉันไม่มี
และใครอื่นซึ่งเป็นที่รักยิ่งกว่าตนของพระองค์มีอยู่หรือเมื่อพระนางมัลลิกาเทวีกล่าวอย่างนี้
ข้าพระองค์ได้พูดกับพระนางมัลลิกาเทวี ดังนี้ว่ามัลลิกา
ใครอื่นซึ่งเป็นที่รักยิ่งกว่าตนของเราไม่มี
ครั้งนั้น
พระผู้มีพระภาคทรงทราบเนื้อความนั้นแล้ว
จึงได้ตรัสคาถานี้ในเวลานั้นว่าบุคคลค้นหาด้วยจิตตลอดทิศทั้งหมด
ก็ไม่พบใครที่ไหน
ซึ่งเป็นที่รักยิ่งกว่าตนเลยสัตว์ทั้งหลายเหล่าอื่น
ก็รักตนมากเช่นนั้นเหมือนกันเพราะฉะนั้น
ผู้รักตนจึงไม่ควรเบียดเบียนผู้อื่น
( บาลี – สคาถ. สํ. ๑๕/๑๐๘/๓๔๗-๓๔๘ )
เทียบเคียงพระไตรปิฎกบาลีสยามรัฐ กดที่นี้