ธรรมย่อมไหลไปสู่ธรรม
ภิกษุทั้งหลาย
เมื่อมีศีล สมบูรณ์แล้วด้วยศีล
ก็ไม่ต้องทำเจตนาว่า
ความไม่เดือดร้อนจงเกิดขึ้นแก่เราเถิดภิกษุทั้งหลาย
ข้อนี้เป็นธรรมดาว่า
เมื่อมีศีล สมบูรณ์แล้วด้วยศีล
ความไม่เดือดร้อนย่อมเกิดขึ้น…
ภิกษุทั้งหลาย
เมื่อไม่มีความเดือดร้อน
ก็ไม่ต้องทำเจตนาว่า
ความปราโมทย์จงเกิดขึ้นแก่เราเถิดภิกษุทั้งหลาย
ข้อนี้เป็นธรรมดาว่า
เมื่อไม่มีความเดือดร้อน ปราโมทย์ย่อมเกิดขึ้น…
ภิกษุทั้งหลาย
เมื่อมีความปราโมทย์
ก็ไม่ต้องทำเจตนาว่า
ปีติจงเกิดขึ้นแก่เราเถิดภิกษุทั้งหลาย
ข้อนี้เป็นธรรมดาว่า
เมื่อมีความปราโมทย์ ปีติย่อมเกิดขึ้น…
ภิกษุทั้งหลาย
เมื่อมีใจประกอบด้วยปีติ
ก็ไม่ต้องทำเจตนาว่า
กายของเราจงสงบเถิดภิกษุทั้งหลาย
ข้อนี้เป็นธรรมดาว่า
เมื่อมีใจประกอบด้วยปีติ กายย่อมสงบ…
ภิกษุทั้งหลาย
เมื่อมีกายสงบแล้ว
ก็ไม่ต้องทำเจตนาว่า
เราจงเสวยสุขเถิดภิกษุทั้งหลาย
ข้อนี้เป็นธรรมดาว่า
เมื่อมีกายสงบแล้ว ย่อมได้เสวยสุข…
ภิกษุทั้งหลาย
เมื่อมีสุข
ก็ไม่ต้องทำเจตนาว่า
จิตของเราจงตั้งมั่นเป็นสมาธิเถิดภิกษุทั้งหลาย
ข้อนี้เป็นธรรมดาว่า
เมื่อมีสุข จิตย่อมตั้งมั่นเป็นสมาธิ…
ภิกษุทั้งหลาย
เมื่อจิตตั้งมั่น
ก็ไม่ต้องทำเจตนาว่า
เราจงรู้จงเห็นตามที่เป็นจริงเถิดภิกษุทั้งหลาย
ข้อนี้เป็นธรรมดาว่า
เมื่อจิตตั้งมั่นแล้ว ย่อมรู้เห็นตามที่เป็นจริง…
ภิกษุทั้งหลาย
เมื่อรู้เห็นตามที่เป็นจริง
ก็ไม่ต้องทำเจตนาว่า
เราจงเบื่อหน่ายเถิดภิกษุทั้งหลาย
ข้อนี้เป็นธรรมดาว่า
เมื่อรู้เห็นตามที่เป็นจริงแล้ว ย่อมเบื่อหน่าย…
ภิกษุทั้งหลาย
เมื่อเบื่อหน่าย
ก็ไม่ต้องทำเจตนาว่า
เราจงคลายกำหนัดเถิดภิกษุทั้งหลาย
ข้อนี้เป็นธรรมดาว่า
เมื่อเบื่อหน่ายแล้ว ย่อมคลายกำหนัด…
ภิกษุทั้งหลาย
เมื่อคลายกำหนัดแล้ว
ก็ไม่ต้องทำเจตนาว่า
เราจงทำให้แจ้งซึ่งวิมุตติญาณทัสสนะเถิดภิกษุทั้งหลาย
ข้อนี้เป็นธรรมดาว่า
เมื่อคลายกำหนัดแล้ว
ย่อมทำให้แจ้งซึ่ง วิมุตติญาณทัสสนะ
ภิกษุทั้งหลาย
ด้วยอาการอย่างนี้วิราคะ
ย่อมมีวิมุตติญาณทัสสนะ เป็นประโยชน์
มีวิมุตติญาณทัสสนะ เป็นอานิสงส์…
นิพพิทา
ย่อมมีวิราคะ เป็นประโยชน์
มีวิราคะ เป็นอานิสงส์…
ยถาภูตญาณทัสสนะ
ย่อมมีนิพพิทา เป็นประโยชน์
มีนิพพิทา เป็นอานิสงส์…
สมาธิ
ย่อมมียถาภูตญาณทัสสนะ เป็นประโยชน์
มียถาภูตญาณทัสนะ เป็นอานิสงส์…
สุข
ย่อมมีสมาธิ เป็นประโยชน์
มีสมาธิ เป็นอานิสงส์…
ปัสสัทธิ
ย่อมมีสุข เป็นประโยชน์
มีสุข เป็นอานิสงส์…
ปีติ
ย่อมมีปัสสัทธิ เป็นประโยชน์
มีปัสสัทธิ เป็นอานิสงส์…
ความปราโมทย์
ย่อมมีปีติ เป็นประโยชน์
มีปีติ เป็นอานิสงส์…
ความไม่เดือดร้อน
ย่อมมีความปราโมทย์ เป็นประโยชน์
มีความปราโมทย์ เป็นอานิสงส์…
ศีลที่เป็นกุศล
ย่อมมีความไม่เดือดร้อน เป็นประโยชน์
มีความไม่เดือดร้อน เป็นอานิสงส์
ภิกษุทั้งหลาย
ธรรมย่อมไหลไปสู่ธรรมธรรมย่อมยังธรรมให้บริบูรณ์
เพื่อการถึงฝั่ง ( นิพพาน )
จากที่อันมิใช่ฝั่ง ( สังสารวัฏ )ด้วยอาการอย่างนี้แล
( บาลี – เอกาทสก. อํ. ๒๔/๓๓๖-๓๓๘/๒๐๙ )
เทียบเคียงพระไตรปิฎกบาลีสยามรัฐ กดที่นี้