ทางแห่งความหมดจด
ทางมีองค์แปด
เป็นทางอันประเสริฐกว่าทางทั้งหลายบทแห่งอริยสัจสี่
ประเสริฐกว่าบททั้งหลายวิราคธรรม
ประเสริฐกว่าธรรมทั้งหลายผู้มีพุทธจักษุ
ประเสริฐกว่าสัตว์สองเท้าทั้งหลายนี่แหละ
ทางเพื่อความหมดจดแห่งทัสสนะ
ทางอื่นมิได้มีเธอทั้งหลายจงเดินตามทางนั้น
อันเป็นที่หลงแห่งมารเธอทั้งหลายเดินตามทางนั้นแล้ว
จักกระทำที่สุดแห่งทุกข์ได้ทาง เราบอกแล้วแก่เธอทั้งหลาย
เพื่อการรู้จัก การถอนซึ่งลูกศรความเพียรเป็นกิจ
อันเธอทั้งหลายพึงกระทำ
ตถาคตทั้งหลายเป็นเพียงผู้บอกผู้มุ่งปฏิบัติแล้ว
ย่อมพ้นจากเครื่องผูกแห่งมาร
เมื่อใดบุคคลเห็นด้วยปัญญาว่า
สังขารทั้งหลายทั้งปวงไม่เที่ยง
เมื่อนั้นเขาย่อมเบื่อหน่ายในสิ่งที่เป็นทุกข์
นั่นแหละ เป็นทางแห่งความหมดจดเมื่อใดบุคคลเห็นด้วยปัญญาว่า
สังขารทั้งหลายทั้งปวงเป็นทุกข์
เมื่อนั้นเขาย่อมเบื่อหน่ายในสิ่งที่เป็นทุกข์
นั่นแหละ เป็นทางแห่งความหมดจดเมื่อใดบุคคลเห็นด้วยปัญญาว่า
ธรรมทั้งหลายทั้งปวงเป็นอนัตตา
เมื่อนั้นเขาย่อมเบื่อหน่ายในสิ่งที่เป็นทุกข์
นั่นแหละ เป็นทางแห่งความหมดจด
( บาลี – ธ. ขุ. ๒๕/๕๑-๕๓/๓๐ )
เทียบเคียงพระไตรปิฎกบาลีสยามรัฐ กดที่นี้