วิธีปฏิบัติทางจิต
เมื่อถูกติเตียนหรือถูกทำร้ายร่างกาย
ผัคคุนะ !
ถ้ามีใครกล่าวติเตียนเธอต่อหน้าผัคคุนะ !
ในกรณีเช่นนั้น
เธอพึงละฉันทะ และวิตก
ชนิดที่เป็นวิสัยแห่งชาวบ้านเสียผัคคุนะ !
ในกรณีเช่นนั้น
เธอพึงทำความสำเหนียกอย่างนี้ว่าจิตของเราจักไม่แปรปรวน
เราจักไม่กล่าววาจาอันเป็นบาป
เราจักเป็นผู้มีจิตเอ็นดูเกื้อกูล
มีจิตประกอบด้วยเมตตา
ไม่มีโทสะในภายใน ดังนี้ผัคคุนะ !
เธอพึงสำเหนียกอย่างนี้
ผัคคุนะ !
ถ้ามีใครประหารเธอด้วยฝ่ามือ
ด้วยก้อนหิน ด้วยท่อนไม้ หรือด้วยศัสตราผัคคุนะ !
ในกรณีแม้เช่นนั้น
เธอก็พึงละฉันทะ และวิตก
ชนิดที่เป็นวิสัยแห่งชาวบ้านเสียผัคคุนะ !
ในกรณีเช่นนั้น
เธอพึงทำความสำเหนียกอย่างนี้ว่าจิตของเราจักไม่แปรปรวน
เราจักไม่กล่าววาจาอันเป็นบาป
เราจักเป็นผู้มีจิตเอ็นดูเกื้อกูล
มีจิตประกอบด้วยเมตตา
ไม่มีโทสะในภายใน ดังนี้ผัคคุนะ !
เธอพึงทำการสำเหนียกอย่างนี้ แล
( บาลี – มู. ม. ๑๒/๒๔๙/๒๖๔ )
เทียบเคียงพระไตรปิฎกบาลีสยามรัฐ กดที่นี้