การแสวงหาที่ประเสริฐ
ภิกษุทั้งหลาย !
การแสวงหาที่ประเสริฐ เป็นอย่างไรเล่า ?ภิกษุทั้งหลาย !
บุคคลบางคนในกรณีนี้ตนเองมีความเกิดเป็นธรรมดา
ก็รู้จักโทษในสิ่งที่มีความเกิดเป็นธรรมดาแล้วแสวงหานิพพาน
อันเป็นธรรมไม่เกิดเป็นธรรมเกษมจากโยคะ
ไม่มีธรรมอื่นยิ่งกว่า
ตนเองมีความแก่เป็นธรรมดา
ก็รู้จักโทษในสิ่งที่มีความแก่เป็นธรรมดาแล้วแสวงหานิพพาน
อันเป็นธรรมไม่แก่เป็นธรรมเกษมจากโยคะ
ไม่มีธรรมอื่นยิ่งกว่า
ตนเองมีความเจ็บไข้เป็นธรรมดา
ก็รู้จักโทษในสิ่งที่มีความเจ็บไข้เป็นธรรมดาแล้วแสวงหานิพพาน
อันเป็นธรรมไม่เจ็บไข้เป็นธรรมเกษมจากโยคะ
ไม่มีธรรมอื่นยิ่งกว่า
ตนเองมีความตายเป็นธรรมดา
ก็รู้จักโทษในสิ่งที่มีความตายเป็นธรรมดาแล้วแสวงหานิพพาน
อันเป็นธรรมไม่ตายเป็นธรรมเกษมจากโยคะ
ไม่มีธรรมอื่นยิ่งกว่า
ตนเองมีความโศกเป็นธรรมดา
ก็รู้จักโทษในสิ่งที่มีความโศกเป็นธรรมดาแล้วแสวงหานิพพาน
อันเป็นธรรมไม่โศกเป็นธรรมเกษมจากโยคะ
ไม่มีธรรมอื่นยิ่งกว่า
ตนเองมีความเศร้าหมองโดยรอบด้านเป็นธรรมดา
ก็รู้จักโทษในสิ่งที่มีความเศร้าหมอง
โดยรอบด้านเป็นธรรมดาแล้วแสวงหานิพพาน
อันเป็นธรรมไม่เศร้าหมองโดยรอบด้านเป็นธรรมเกษมจากโยคะ
ไม่มีธรรมอื่นยิ่งกว่า…
ภิกษุทั้งหลาย !
นี้คือ การแสวงหาที่ประเสริฐ
( บาลี – มู. ม. ๑๒/๓๑๖/๓๑๕ )
เทียบเคียงพระไตรปิฎกบาลีสยามรัฐ กดที่นี้