ให้ใช้ธรรมวินัยเป็นศาสดา



อานนท์ !
ความคิดอาจมีแก่พวกเธออย่างนี้ว่า

ธรรมวินัยของพวกเรา
มีพระศาสดาล่วงลับไปเสียแล้ว
พวกเราไม่มีพระศาสดา ดังนี้

อานนท์ !
พวกเธออย่าคิดอย่างนั้น

อานนท์ !
ธรรมก็ดี วินัยก็ดี ที่เราแสดงแล้ว
บัญญัติแล้ว แก่พวกเธอทั้งหลาย

ธรรมวินัยนั้น
จักเป็นศาสดาของพวกเธอทั้งหลาย
โดยกาลล่วงไปแห่งเรา


( บาลี – มหา. ที. ๑๐/๑๗๘/๑๔๑ )
เทียบเคียงพระไตรปิฎกบาลีสยามรัฐ กดที่นี้



อานนท์ !
ในกาลบัดนี้ก็ดี ในกาลล่วงไปแห่งเราก็ดี

ใครก็ตาม
จักต้องมีตนเป็นประทีป มีตนเป็นสรณะ
ไม่เอาสิ่งอื่นเป็นสรณะ

มีธรรมเป็นประทีป มีธรรมเป็นสรณะ
ไม่เอาสิ่งอื่นเป็นสรณะ เป็นอยู่

อานนท์ !
ภิกษุพวกใดเป็นผู้ใคร่ในสิกขา

ภิกษุพวกนั้น
จักเป็นผู้อยู่ในสถานะอันเลิศที่สุดแล


( บาลี – มหาวาร. สํ. ๑๙/๒๑๗/๗๔๐ )
เทียบเคียงพระไตรปิฎกบาลีสยามรัฐ กดที่นี้



อานนท์ !
ความขาดสูญแห่งกัลยาณวัตรนี้
มีในยุคแห่งบุรุษใด

บุรุษนั้นชื่อว่า
เป็นบุรุษคนสุดท้ายแห่งบุรุษทั้งหลาย

เราขอกล่าวย้ำกะเธอว่า

เธอทั้งหลาย !
อย่าเป็นบุรุษพวกสุดท้ายของเราเลย


( บาลี – ม. ม. ๑๓/๔๒๖-๔๒๘/๔๖๓ )
เทียบเคียงพระไตรปิฎกบาลีสยามรัฐ กดที่นี้


Create by buddha-quote.com