โอกาสในการเกิดเป็นมนุษย์นั้นแสนยาก
ภิกษุทั้งหลาย !
ถ้าสมมติว่า มหาปฐพีอันใหญ่หลวงนี้
มีน้ำท่วมถึงเป็นอันเดียวกันทั้งหมดบุรุษคนหนึ่งทิ้งแอก
ซึ่งมีรูเจาะได้เพียงรูเดียวลงไปในน้ำนั้นลมตะวันออกพัดให้ลอยไปทางทิศตะวันตก
ลมตะวันตกพัดให้ลอยไปทางทิศตะวันออก
ลมทิศเหนือพัดให้ลอยไปทางทิศใต้
ลมทิศใต้พัดให้ลอยไปทางทิศเหนือ อยู่ดังนี้ในน้ำนั้นมีเต่าตัวหนึ่งตาบอด
ล่วงไปร้อย ๆ ปี มันจะผุดขึ้นมาครั้งหนึ่ง ๆ…
ภิกษุทั้งหลาย !
เธอทั้งหลายจะสำคัญความข้อนี้ ว่าอย่างไร ?จะเป็นไปได้ไหมที่เต่าตาบอด
ร้อยปีจึงจะผุดขึ้นสักครั้งหนึ่ง
จะพึงยื่นคอเข้าไปในรู
ซึ่งมีอยู่เพียงรูเดียวในแอกนั้น ?ข้อนี้ยากที่จะเป็นไปได้
พระเจ้าข้า !ที่เต่าตาบอดนั้น ร้อยปีผุดขึ้นเพียงครั้งเดียว
จะพึงยื่นคอเข้าไปในรู
ซึ่งมีอยู่เพียงรูเดียวในแอกนั้นภิกษุทั้งหลาย !
ยากที่จะเป็นไปได้ฉันเดียวกัน
ที่ใครจะพึงได้ความเป็นมนุษย์ ยากที่จะเป็นไปได้ฉันเดียวกัน
ที่ตถาคตผู้อรหันตสัมมาสัมพุทธะ
จะเกิดขึ้นในโลก ยากที่จะเป็นไปได้ฉันเดียวกัน
ที่ธรรมวินัย อันตถาคตประกาศแล้ว
จะรุ่งเรืองไปทั่วโลก
ภิกษุทั้งหลาย !
แต่ว่าบัดนี้ ความเป็นมนุษย์ก็ได้แล้วตถาคตผู้อรหันตสัมมาสัมพุทธะ
ก็บังเกิดขึ้นในโลกแล้วและธรรมวินัยอันตถาคตประกาศแล้ว
ก็รุ่งเรืองไปทั่วโลกแล้ว…
ภิกษุทั้งหลาย !
เพราะเหตุนั้นในกรณีนี้พวกเธอพึงกระทำโยคกรรม
เพื่อให้รู้ว่า นี้ทุกข์นี้เหตุให้เกิดทุกข์
นี้ความดับแห่งทุกข์
นี้หนทางให้ถึงความดับแห่งทุกข์ ดังนี้เถิด
( บาลี – มหาวาร. สํ. ๑๙/๕๖๘-๕๖๙/๑๗๔๔ )
เทียบเคียงพระไตรปิฎกบาลีสยามรัฐ กดที่นี้