ผู้ที่ไม่เคยเกี่ยวข้องกันหาได้ยาก
ภิกษุทั้งหลาย !
สงสารนี้กำหนดที่สุดเบื้องต้นเบื้องปลายไม่ได้เมื่อเหล่าสัตว์
ผู้มีอวิชชาเป็นเครื่องกั้น มีตัณหาเป็นเครื่องผูก
ท่องเที่ยวไปมาอยู่ ที่สุดเบื้องต้นย่อมไม่ปรากฏสัตว์ที่ไม่เคยเป็นมารดา
โดยกาลนานนี้ มิใช่หาได้ง่ายเลย
ข้อนั้นเพราะเหตุไรเล่า ?…
เพราะเหตุว่า
สงสารนี้กำหนดที่สุดเบื้องต้นเบื้องปลายไม่ได้เมื่อเหล่าสัตว์
ผู้มีอวิชชาเป็นเครื่องกั้น มีตัณหาเป็นเครื่องผูก
ท่องเที่ยวไปมาอยู่ ที่สุดเบื้องต้นย่อมไม่ปรากฏสัตว์เหล่านั้น
ได้เสวยทุกข์ ความเผ็ดร้อน ความพินาศ
ได้เพิ่มพูนปฐพีที่เป็นป่าช้า ตลอดกาลนาน…
ภิกษุทั้งหลาย !
ด้วยเหตุเพียงเท่านี้ ก็พอแล้ว
เพื่อจะเบื่อหน่ายในสังขารทั้งปวงพอแล้ว เพื่อจะคลายกำหนัด
พอแล้ว เพื่อจะหลุดพ้น ดังนี้
ภิกษุทั้งหลาย !
สงสารนี้กำหนดที่สุดเบื้องต้นเบื้องปลายไม่ได้เมื่อเหล่าสัตว์
ผู้มีอวิชชาเป็นเครื่องกั้น มีตัณหาเป็นเครื่องผูก
ท่องเที่ยวไปมาอยู่ ที่สุดเบื้องต้นย่อมไม่ปรากฏสัตว์ที่ไม่เคยเป็นบิดา
โดยกาลนานนี้ มิใช่หาได้ง่ายเลยข้อนั้นเพราะเหตุไรเล่า ?
…
เพราะเหตุว่า
สงสารนี้กำหนดที่สุดเบื้องต้นเบื้องปลายไม่ได้เมื่อเหล่าสัตว์
ผู้มีอวิชชาเป็นเครื่องกั้น มีตัณหาเป็นเครื่องผูก
ท่องเที่ยวไปมาอยู่ ที่สุดเบื้องต้นย่อมไม่ปรากฏสัตว์เหล่านั้น
ได้เสวยทุกข์ ความเผ็ดร้อน ความพินาศ
ได้เพิ่มพูนปฐพีที่เป็นป่าช้า ตลอดกาลนาน…
ภิกษุทั้งหลาย !
ด้วยเหตุเพียงเท่านี้ ก็พอแล้ว
เพื่อจะเบื่อหน่ายในสังขารทั้งปวงพอแล้ว เพื่อจะคลายกำหนัด
พอแล้ว เพื่อจะหลุดพ้น ดังนี้
ภิกษุทั้งหลาย !
สงสารนี้กำหนดที่สุดเบื้องต้นเบื้องปลายไม่ได้เมื่อเหล่าสัตว์
ผู้มีอวิชชาเป็นเครื่องกั้น มีตัณหาเป็นเครื่องผูก
ท่องเที่ยวไปมาอยู่ ที่สุดเบื้องต้นย่อมไม่ปรากฏสัตว์ที่ไม่เคยเป็นพี่ชายน้องชาย
โดยกาลนานนี้ มิใช่หาได้ง่ายเลยข้อนั้นเพราะเหตุไรเล่า ?
…
เพราะเหตุว่า
สงสารนี้กำหนดที่สุดเบื้องต้นเบื้องปลายไม่ได้เมื่อเหล่าสัตว์
ผู้มีอวิชชาเป็นเครื่องกั้น มีตัณหาเป็นเครื่องผูก
ท่องเที่ยวไปมาอยู่ ที่สุดเบื้องต้นย่อมไม่ปรากฏสัตว์เหล่านั้น
ได้เสวยทุกข์ ความเผ็ดร้อน ความพินาศ
ได้เพิ่มพูนปฐพีที่เป็นป่าช้า ตลอดกาลนาน…
ภิกษุทั้งหลาย !
ด้วยเหตุเพียงเท่านี้ ก็พอแล้ว
เพื่อจะเบื่อหน่ายในสังขารทั้งปวงพอแล้ว เพื่อจะคลายกำหนัด
พอแล้ว เพื่อจะหลุดพ้น ดังนี้
ภิกษุทั้งหลาย !
สงสารนี้กำหนดที่สุดเบื้องต้นเบื้องปลายไม่ได้เมื่อเหล่าสัตว์
ผู้มีอวิชชาเป็นเครื่องกั้น มีตัณหาเป็นเครื่องผูก
ท่องเที่ยวไปมาอยู่ ที่สุดเบื้องต้นย่อมไม่ปรากฏสัตว์ที่ไม่เคยเป็นพี่หญิงน้องหญิง
โดยกาลนานนี้ มิใช่หาได้ง่ายเลยข้อนั้นเพราะเหตุไรเล่า ?
…
เพราะเหตุว่า
สงสารนี้กำหนดที่สุดเบื้องต้นเบื้องปลายไม่ได้เมื่อเหล่าสัตว์
ผู้มีอวิชชาเป็นเครื่องกั้น มีตัณหาเป็นเครื่องผูก
ท่องเที่ยวไปมาอยู่ ที่สุดเบื้องต้นย่อมไม่ปรากฏสัตว์เหล่านั้น
ได้เสวยทุกข์ ความเผ็ดร้อน ความพินาศ
ได้เพิ่มพูนปฐพีที่เป็นป่าช้า ตลอดกาลนาน…
ภิกษุทั้งหลาย !
ด้วยเหตุเพียงเท่านี้ ก็พอแล้ว
เพื่อจะเบื่อหน่ายในสังขารทั้งปวงพอแล้ว เพื่อจะคลายกำหนัด
พอแล้ว เพื่อจะหลุดพ้น ดังนี้
ภิกษุทั้งหลาย !
สงสารนี้กำหนดที่สุดเบื้องต้นเบื้องปลายไม่ได้เมื่อเหล่าสัตว์
ผู้มีอวิชชาเป็นเครื่องกั้น มีตัณหาเป็นเครื่องผูก
ท่องเที่ยวไปมาอยู่ ที่สุดเบื้องต้นย่อมไม่ปรากฏสัตว์ที่ไม่เคยเป็นบุตร
โดยกาลนานนี้ มิใช่หาได้ง่ายเลยข้อนั้นเพราะเหตุไรเล่า ?
…
เพราะเหตุว่า
สงสารนี้กำหนดที่สุดเบื้องต้นเบื้องปลายไม่ได้เมื่อเหล่าสัตว์
ผู้มีอวิชชาเป็นเครื่องกั้น มีตัณหาเป็นเครื่องผูก
ท่องเที่ยวไปมาอยู่ ที่สุดเบื้องต้นย่อมไม่ปรากฏสัตว์เหล่านั้น
ได้เสวยทุกข์ ความเผ็ดร้อน ความพินาศ
ได้เพิ่มพูนปฐพีที่เป็นป่าช้า ตลอดกาลนาน…
ภิกษุทั้งหลาย !
ด้วยเหตุเพียงเท่านี้ ก็พอแล้ว
เพื่อจะเบื่อหน่ายในสังขารทั้งปวงพอแล้ว เพื่อจะคลายกำหนัด
พอแล้ว เพื่อจะหลุดพ้น ดังนี้
ภิกษุทั้งหลาย !
สงสารนี้กำหนดที่สุดเบื้องต้นเบื้องปลายไม่ได้เมื่อเหล่าสัตว์
ผู้มีอวิชชาเป็นเครื่องกั้น มีตัณหาเป็นเครื่องผูก
ท่องเที่ยวไปมาอยู่ ที่สุดเบื้องต้นย่อมไม่ปรากฏสัตว์ที่ไม่เคยเป็นธิดา
โดยกาลนานนี้ มิใช่หาได้ง่ายเลยข้อนั้นเพราะเหตุไรเล่า ?
…
เพราะเหตุว่า
สงสารนี้กำหนดที่สุดเบื้องต้นเบื้องปลายไม่ได้เมื่อเหล่าสัตว์
ผู้มีอวิชชาเป็นเครื่องกั้น มีตัณหาเป็นเครื่องผูก
ท่องเที่ยวไปมาอยู่ ที่สุดเบื้องต้นย่อมไม่ปรากฏสัตว์เหล่านั้น
ได้เสวยทุกข์ ความเผ็ดร้อน ความพินาศ
ได้เพิ่มพูนปฐพีที่เป็นป่าช้า ตลอดกาลนาน…
ภิกษุทั้งหลาย !
ด้วยเหตุเพียงเท่านี้ ก็พอแล้ว
เพื่อจะเบื่อหน่ายในสังขารทั้งปวงพอแล้ว เพื่อจะคลายกำหนัด
พอแล้ว เพื่อจะหลุดพ้น ดังนี้
( บาลี – นิทาน. สํ. ๑๖/๒๒๓-๒๒๔/๔๕๐-๔๕๕ )
เทียบเคียงพระไตรปิฎกบาลีสยามรัฐ กดที่นี้