สิ่งที่ทรงนำมาสอน
ก็เฉพาะเรื่องความพ้นทุกข์
ภิกษุทั้งหลาย !
ก็สิ่งใดที่เราบอกสอนแก่พวกเธอเล่า ?สิ่งที่เราบอกสอนแก่พวกเธอ
คือ ความจริงอันประเสริฐ ว่านี้เป็นทุกข์นี้เป็นเหตุให้เกิดทุกข์
นี้เป็นความดับไม่เหลือของทุกข์
และนี้เป็นทางดำเนินให้ถึง
ความดับไม่เหลือของทุกข์ ดังนี้
เพราะเหตุใด
เราจึงสอนสิ่งนี้แก่พวกเธอเล่า ?เพราะว่าสิ่ง ๆ นี้
ย่อมประกอบด้วยประโยชน์
เป็นเงื่อนต้นของพรหมจรรย์เป็นไปพร้อมเพื่อความหน่ายทุกข์
ความคลายกำหนัด
ความดับ ความรำงับ
ความรู้ยิ่ง ความรู้พร้อมและนิพพานเพราะเหตุนั้น
เราจึงสอนสิ่งนี้แก่พวกเธอทั้งหลาย…
ภิกษุทั้งหลาย !
เพราะเหตุนั้นในกรณีนี้พวกเธอพึงทำความเพียร
เพื่อให้รู้ตามเป็นจริงว่า นี้เป็นทุกข์นี้เป็นเหตุให้เกิดแห่งทุกข์
นี้เป็นความดับไม่เหลือแห่งทุกข์
นี้เป็นทางดำเนินให้ถึง
ความดับไม่เหลือแห่งทุกข์ ดังนี้เถิด
( บาลี – มหาวาร. สํ. ๑๙/๕๔๘-๕๔๙/๑๗๑๓ )
เทียบเคียงพระไตรปิฎกบาลีสยามรัฐ กดที่นี้