อริยสัจสี่เป็นสิ่งที่คงที่
ภิกษุทั้งหลาย !
มีของสี่อย่างซึ่งคงที่ ไม่เปลี่ยนจากความคงที่
ไม่ไปสู่ความมีความเป็นโดยประการอื่นของสี่อย่างนั้นเหล่าไหนเล่า ?
ของสี่อย่างนั้น คือ
ความรู้ตามเป็นจริงว่า นี้เป็นทุกข์นี้เป็นเหตุให้เกิดทุกข์
นี้เป็นความดับไม่เหลือของทุกข์
และนี้เป็นทางดำเนินให้ถึง
ความดับไม่เหลือของทุกข์ทั้งสี่อย่างนั้นเป็นของคงที่
ไม่เปลี่ยนจากความคงที่
ไม่ไปสู่ความมีความเป็นโดยประการอื่น ดังนี้
ภิกษุทั้งหลาย !
นี่แล เป็นของสี่อย่างซึ่งคงที่
ไม่เปลี่ยนจากความคงที่
ไม่ไปสู่ความมีความเป็นโดยประการอื่น…
ภิกษุทั้งหลาย !
เพราะเหตุนั้นในกรณีนี้พวกเธอพึงทำความเพียร
เพื่อให้รู้ตามเป็นจริงว่า นี้เป็นทุกข์นี้เป็นเหตุให้เกิดทุกข์
นี้เป็นความดับไม่เหลือของทุกข์
และนี้เป็นทางดำเนินให้ถึง
ความดับไม่เหลือของทุกข์ ดังนี้เถิด
( บาลี – มหาวาร. สํ. ๑๙/๕๓๙-๕๔๐/๑๖๙๗ )
เทียบเคียงพระไตรปิฎกบาลีสยามรัฐ กดที่นี้