อวิชชาของผู้ถึงซึ่งอวิชชา
ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ !
ที่เรียกกันว่า อวิชชา อวิชชา ดังนี้นั้นเป็นอย่างไร ?และด้วยเหตุเพียงเท่าไร
บุคคลจึงชื่อว่าเป็นผู้ถึงซึ่งอวิชชาภิกษุทั้งหลาย !
ในกรณีนี้ ปุถุชนผู้ไม่มีการสดับไม่รู้ชัดแจ้งตามเป็นจริงซึ่ง
รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ
อันมีความก่อขึ้นเป็นธรรมดาว่าเป็นสิ่งที่มีความก่อขึ้นเป็นธรรมดา ดังนี้
…
ไม่รู้ชัดแจ้งตามเป็นจริงซึ่ง
รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ
อันมีความเสื่อมไปเป็นธรรมดาว่าเป็นสิ่งที่มีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา ดังนี้
…
ไม่รู้ชัดแจ้งตามเป็นจริงซึ่ง
รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ
อันมีทั้งความก่อขึ้นและความเสื่อมไปเป็นธรรมดาว่าเป็นสิ่งที่มีความก่อขึ้น
และความเสื่อมไปเป็นธรรมดา ดังนี้…
ภิกษุทั้งหลาย !
ความไม่รู้นี้เราเรียกว่า อวิชชาและบุคคลชื่อว่าเป็นผู้ถึงซึ่งอวิชชา
ย่อมมีได้ด้วยเหตุมีประมาณเท่านี้แล
( บาลี – ขนฺธ. สํ. ๑๗/๒๐๙/๓๒๐ )
เทียบเคียงพระไตรปิฎกบาลีสยามรัฐ กดที่นี้