ความดับของอายตนะ
คือ ความดับของทุกข์
ภิกษุทั้งหลาย !
ความดับ ความเข้าไปสงบรำงับ
ความตั้งอยู่ไม่ได้ แห่งตา แห่งหู
แห่งจมูก แห่งลิ้น แห่งกาย แห่งใจใด ๆอันนั้นแหละ
เป็นความดับแห่งทุกข์อันนั้นแหละ
เป็นความเข้าไปสงบรำงับ
แห่งสิ่งซึ่งมีปกติเสียบแทงทั้งหลายอันนั้นแหละ
เป็นความตั้งอยู่ไม่ได้แห่งชราและมรณะ
ภิกษุทั้งหลาย !
ความดับ ความเข้าไปสงบรำงับ
ความตั้งอยู่ไม่ได้ แห่งรูป แห่งเสียง แห่งกลิ่น
แห่งรส แห่งโผฏฐัพพะ แห่งธรรมารมณ์ใด ๆอันนั้นแหละ
เป็นความดับแห่งทุกข์อันนั้นแหละ
เป็นความเข้าไปสงบรำงับ
แห่งสิ่งซึ่งมีปกติเสียบแทงทั้งหลายอันนั้นแหละ
เป็นความตั้งอยู่ไม่ได้แห่งชราและมรณะ
( บาลี – ขนฺธ. สํ. ๑๗/๒๘๓-๒๘๔/๔๘๐, ๔๘๒ )
เทียบเคียงพระไตรปิฎกบาลีสยามรัฐ กดที่นี้