ผัสสะ
ภิกษุทั้งหลาย !
ก็ ผัสสะ เป็นอย่างไรเล่า ?ภิกษุทั้งหลาย !
หมู่แห่งผัสสะทั้งหลายหกหมู่เหล่านี้ คือสัมผัสทางตา
สัมผัสทางหู
สัมผัสทางจมูก
สัมผัสทางลิ้น
สัมผัสทางกาย
สัมผัสทางใจภิกษุทั้งหลาย !
นี้เรียกว่า ผัสสะ
ความก่อขึ้นพร้อมแห่งผัสสะ ย่อมมี
เพราะความก่อขึ้นพร้อมแห่งสฬายตนะความดับไม่เหลือแห่งผัสสะ ย่อมมี
เพราะความดับไม่เหลือแห่งสฬายตนะมรรคอันประกอบด้วย
องค์แปดอันประเสริฐนั่นเองเป็นปฏิปทาให้ถึงซึ่ง
ความดับไม่เหลือแห่งผัสสะได้แก่สิ่งเหล่านี้ คือ
( สัมมาทิฏฐิ )
ความเห็นชอบ( สัมมาสังกัปปะ )
ความดำริชอบ( สัมมาวาจา )
วาจาชอบ( สัมมากัมมันตะ )
การงานชอบ( สัมมาอาชีวะ )
อาชีวะชอบ( สัมมาวายามะ )
ความเพียรชอบ( สัมมาสติ )
ความระลึกชอบ( สัมมาสมาธิ )
ความตั้งใจมั่นชอบ
( บาลี – นิทาน. สํ. ๑๖/๕๐-๕๑/๘๙ )
เทียบเคียงพระไตรปิฎกบาลีสยามรัฐ กดที่นี้